 |
| Γ. Αμυρσώνης |
Επιστολή προς ΣΕΓΑΣ 21-11-2018
Κύριε Παναγόπουλε Κώστα, Πρόεδρε του Σ.Ε.Γ.Α.Σ,
αγαπητό συμβούλιο,
Ο γράφων την επιστολή αυτή είμαι ο Γιακουμής Ιωάννου Αμυρσώνης από το Κοκκάρι Σάμου, γεωπόνος, που το βιοποριστικό μου επάγγελμα είναι καλλιεργητής ορχεοειδών εδώ και 40 χρόνια.
Όμως στα νεανικά μου χρόνια υπήρξα αθλητής, όπως βλέπετε στις τρεις πρώτες προσωπικές φωτογραφίες που σας στέλνω και όπως καλά γνωρίζετε σαν επαΐοντες που είστε, όσα χρόνια και να περάσουν, δεν σβήνουν εκείνα τα εγκάρδια και πνευματικά νοήματα του αγωνίζεσθε σε κάθε αθλητή οιοδήποτε αθλήματος, για ένα καλύτερο αποτέλεσμα γενικώς στο στίβο της ζωής.
 |
| 1 |
 |
| 2 |
 |
| 3 |
 |
| 4 |
Κύριε πρόεδρε, και σεβαστό συμβούλιο, δεν έρχομαι να συμβουλέψω τους ανθρώπους που βρίσκονται στο τιμόνι που καθοδηγούν την αθλητική απαστράπτουσα άμαξα, την υπέρλαμπρη αθλητική ιδέα. Έρχομαι να σας υπενθυμίσω το χιλιόχρονο φυτό του αθλήματος, που διαπιστώνω ότι τελευταίως, κάποια μέρη του φυτού έχουν παραμεληθεί, και τείνουν να εξαλειφθούν. Σαν απόγονος των αρχαίων μας Ελλήνων, αλλά και σαν αθλητής φωτό Νο 1, έχω βραβευθεί άλλοτε με έναν κότινο φωτό. Νο 2, άλλοτε με ένα δίπλωμα κύπελο και μετάλλιο φωτό Νο 3, τόσο στο στίβο, όσο και στο ποδόσφαιρο φωτό Νο 4. Έρχομαι να σας υπενθυμίσω περιληπτικά ότι όταν ο πνευματικός θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος την ιδέα του αθλήματος, επέλεξε την Ελληνική φυλή μας. Από την ιστορία γνωρίζουμε με τον ιστορικό σταθμό την πρώτη Ολυμπιάδα το 736 π.Χ., ότι μέσω του αθλήματος, μέσω των Ολυμπιάδων, μέσω των Παναθηναίων, των Πανιωνίων και λοιπών αθλητικών εκδηλώσεων, ήθελε να προωθήσει στο ανθρώπινο γένος την πολυπόθητη ειρήνη, που ως γνωστό οι τότε ελληνικές πόλεις – κράτη, δεν έπαυαν τους εξοντωτικούς και καταστροφικούς πολέμους. Ας θυμηθούμε από τον Τρωικό πόλεμο, τους μετέπειτα Αθηναίους με Σπαρτιάτες, τους Θηβαίους, τους Μακεδόνες. Ευτυχώς μέσω των Ολυμπιάδων επανέρχονταν η πολυπόθητη εκεχειρία, η ειρήνη. Παρομοιάζω την λέξη άθλημα με τη λέξη ελιά και το συγκρίνω ότι όπως στην ελιά έχουν αξία όλα τα μέλη του φυτού, ρίζες, κορμός, κλαδιά, φύλλα, καρπός και στον αθλητισμό τα οφέλη είναι πολλά. Πρώτα η πολυπόθητη υγεία, μετά η αναγνώριση, η εκτίμηση και μετά τα υλικά αγαθά…, που στις τελευταίες δεκαετίες έχουν άπειρες αποδοχές. Ο κότινος, (στέφανος φτιαγμένος από κλαδιά ελιάς), από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερα, συμβόλιζε και συμβολίζει την ευγενή άμιλλα – ειρήνη μεταξύ των αθλητών, το αθλητικό ιδεώδες και το έπαθλο, την επιβράβευση όπως λέμε σήμερα.
 |
| 5 |
 |
| 6 |
 |
| 7 |
Κύριε πρόεδρε και σεβαστό συμβούλιο,
Δυστυχώς την σήμερον ημέρα απ’ ότι διακρίνω, έχουμε απομακρυνθεί από τον ένα εκ των δύο στόχων του αθλητισμού, που ίσως ήταν ο πιο απώτερος σκοπός του θεού, και ο πιο αναγκαίος για το ανθρώπινο γένος.Αυτός της ειρήνης. Ευτυχώς αυτό αποδεικνύεται στους ανθρώπους όλου του κόσμου, που διακρίνουμε την κατά χιλιάδεςπροσέλευση σε αυτό το αγώνισμα, με τι αγάπη και ευχαρίστηση, προσέρχονται αψηφώντας κούραση, έξοδα, (στον αγώνα του Μαραθωνίου στο Λονδίνο για να συμμετέχεις πρέπει να καταβάλεις 500€), ταλαιπωρία, κ.λ.π., μ’ ένα σκοπό. Να διαλαλήσουν με την παρουσία τους, την προσπάθειά τους για το άθλημα, που απώτερος σκοπός και στόχος είναι η ειρήνη και στην χιλιόχρονη ιστορία της φυλής μας, η ειρήνη σαν λέξη, σαν ιδέα που είναι σαν το διαμάντι στην ύλη, στον οφθαλμό, στο νου, έρχονταν από ένα κλαδί ελιάς. Αυτόν κρατούσαν οι κήρυκες, οι αγγελιοφόροι, που πήγαιναν να συνάψουν ή να μεταφέρουν μήνυμα ειρήνης στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα - κράτη . Ας θυμηθούμε ότι το κλαδί ελαίας στο ράμφος του περιστεριού, ήταν το σημάδι ότι τέλειωσε ο κατακλυσμός, δηλαδή η ποινή στο ανθρώπινο γένος και ξαναρχίζει ειρηνική περίοδος. Ας θυμηθούμε ότι ο έπαινος των αθλητών στις προαναφερόμενες αθλητικές συναντήσεις, ήταν ένας κότινος ή και έλαιον, όπως στους αθλητές των Παναθηναίων. Τον κότινο που τείνουμε μεθοδικά να εξαλείψουμε από τους άριστους αθλητές πρωταθλητές, είναι μία λέξη ελληνικότατη, που πιστεύω αντιπροσωπεύει την ταυτότητά μας, με την πέντε χιλιάδων χρόνων ελληνική γλώσσα μας, την ελληνική ιστορία μας, τον ελληνικό πολιτισμό μας, την ελληνική παραγωγή, πέρα του ότι θα έπρεπε να έχουν καταχωρήσει τον κότινο ως σύμβολο, ως πλαίσιο όλων των ελληνικών προϊόντων.
 |
| 8 |
 |
| 9 |
Καλό είναι να φέρουμε στη μνήμη μας τη διαδρομή – την εμφάνιση του κλάδου ελαίας και του κότινου, τους τρεις τελευταίους αιώνες.Μόλις είχε χαράξει η ελευθερία στο σκλαβωμένο ελληνικό κράτος, όμως στην Ευρώπη ανθούσε ο πανάρχαιος ελληνικός πολιτισμός,στους ιππικούς αγώνες που έγιναν στο Λονδίνο το 1877 οι αθλητέςτιμήθηκαν με κότινο ελιάς. Πρώτη Ολυμπιάδα, 1896, ο Σπύρος Λούης ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου δρόμου, κρατά ανθοδέσμη με κλαδιά ελιάς (φωτό Νο 5). Τον κότινο και τον κλάδο ελαίας θα τον δούμε να βρίσκεται στα σύμβολα δύο ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων, στον Ολυμπιακό Πειραιώς και στον Εργοτέλη (φωτογραφίες Νο 6 & Νο 7). Στη φωτογραφία Νο 8 βλέπουμε τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Πειραιώς κ. Μαρινάκη να τιμά με έναν καλλιτεχνικό κότινο τον προπονητή του Ολυμπιακού Ερνέστο Βαλβέρδε (ErnestoValverde).
Προ της Ολυμπιάδας του 2004 περίοδος.
Μπάσκετ φωτό Νο 9. Όταν το ελληνικό μπάσκετ έγραφε τους πρώτους πανευρωπαϊκούς θριάμβους όπως φαίνονται στη φωτογραφία με Καμπούρη, Γιαννάκη και τον αίτιο που εκτίναξε στα ύψη το ελληνικό μπάσκετ Γκάλη, ο χιλιόχρονος κότινος ήταν παρών.
Οι αρχηγοί κρατών της Ενωμένης Ευρώπης, επηρεασμένοι από το ολυμπιακό ιδεώδες, φωτογραφίζονται κρατώντας φυτά ελαίας που εν συνεχεία θα τα φύτευαν σε ένδειξη ειρήνης μεταξύ των κρατών, για να μη ξαναδούν Χιροσίμα και Ναγκασάκι, ισοπεδωμένες πόλεις και σκοτωμένους εκατοντάδων συμπολιτών τους, μια που οι υπ’ αριθμόν δύο στόχοι της ΕνωμένηςΕυρώπης, είναι η ειρήνη και η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της, φωτό Νο 10.
 |
| 10 |
 |
| 11 |
 |
| 12 |
Ο κότινος ή το κλαδί ελιάς, έπρεπε να υπήρχε και στα νεότερα ελληνικά νομίσματα, όπως σε πολλά παλαιότερα, καθώς και σε όλα τα ευρωπαϊκά χάρτινα και μεταλλικά νομίσματα, αντί αυτών που διακρίνουμε, όπως γεφύρια και καμπυλωτά πορτοπαράθυρα γοτθικού ρυθμού. Επίσης σε όλα τα πάσης φύσεως μετάλλια, επαίνους, διπλώματα, πτυχία και τίτλους σπουδών.
Τον κότινο τον διακρίνουμε να κυριαρχεί και να σκορπίζει χαρά στην πρόσφατη Ολυμπιάδα του 2004. Ήταν μία υποχρέωση έναντι της ιστορίας μας που ευτυχώς εδώ την υλοποιήσαμε με τους εκατοντάδες κότινους που έδωσαν στην Ολυμπιάδα του 2004 (φωτό Νο 11 που ο αθλητής Κατσούδης κρατώντας τον κλάδο ελαίας και την ολυμπιακή φλόγα που θα μεταφερθεί στα πέρατα του κόσμου υπενθυμίζοντας άθλημα και ειρήνη, φωτό Νο 12 ομάδα που έφτιαχνε τους κότινους από κλαδιά ελιάς της ελληνικής υπαίθρου, που παράλληλα τρέφει τον ελληνικό λαό επί χιλιετηρίδες, φωτό 13 οι ολυμπιονίκες του 2004 στεφανωμένοι με κότινο όπως τους παρουσίασαν τα ΕΛ.ΤΑ). Μια που βρισκόμαστε στα χρόνια αυτής της Ολυμπιάδας, ας θυμηθούμε τα λόγια του ολυμπιονίκη Νίκου Κακλαμανάκη με την βαριά ελληνική κληρονομιά και γνώση που τον χαρακτηρίζει. «Πιο σημαντικό το στεφάνι ακόμα και από το μετάλλιο». Έκτοτε, σιγά-σιγά ατρόφησε στις αθλητικές διοργανώσεις και εκδηλώσεις. Άλλες χρονιές, όπως το 2010, το 2012 και οι τρεις πρώτοι αθλητές αυτού του ίδιου Μαραθωνίου δρόμου, στεφανώθηκαν από κότινο (φωτό Νο 14, 15). Φέτος μόνο ο πρώτος (φωτό Νο 16). Είναι αδιανόητο μία χώρα σαν τη δικιά μας, που κατατάσσεται στην τρίτη παγκόσμια θέση ως προς τον αριθμό των ελαιόδεντρων, με 170.861.090 φυτά και φυτεμένος όλος ο ελλαδικός χώρος από άκρη σε άκρη, να εμφανίζει αυτή την αποκαρδιωτική κατάσταση. Είναι θέμα παιδείας και συντονισμού και καθόλου θέμα Δ.Ν.Τ., μνημονίων, ούτε της κ. Αγγέλας-Δωροθέας-Μέρκελ, αλλά θέμα Ελλήνων. Εδώ δεν πρόκειται περί λιτότητας, αλλά περί αφανισμού των χιλιόχρονων ελληνικών συμβόλων.Σίγουρα μια πράξη που δεν τιμά την Ελλάδα. Άλλες χρονιές έβλεπα από το φακό της τηλεόρασης, πολλούς θεατές στους δρόμους να κρατούν κλάδο ελαίας. Φέτος κάποια στιγμή είδα να κρατούν κλαδί ελιάς οι μαυροφόρες ψυχές των πυρόπληκτων περιοχών στο Μάτι, που πέρασαν οι αθλητές, αφού είναι ο πραγματικός δρόμος που πέρασε ο αγγελιοφόρος Φειδιππίδης για να φέρει στους Αθηναίους το χαρμόσυνο μήνυμα της νίκης των Ελλήνων επί των Περσών στο Μαραθώνα.
 |
| 13 |
 |
| 14 |
 |
| 15 |
Κύριε Πρόεδρε του Σ.Ε.Γ.Α.Σ και αγαπητό συμβούλιο,
Κοινή διαπίστωση, το έτερο μέλος του οργανισμού είτε λέγεται χέρι, μάτι, πόδι, αυτή τη χρονική περίοδο ατρόφησε και έχει πάθει ο οργανισμός ημιπληγία. Εάν επέλθει ολική ατροφία, που όπως βλέπουμε πλησιάζει, θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα και στο άλλο μέλος, στο άλλο τμήμα του αθλήματος. Ο αθλητισμός συνεχίζει δυστυχώς τη μονόπλευρη πορεία του σαν καθαρό άθλημα, που αποβλέπει σε μεγάλο βαθμό στο ρεκόρ, στο κέρδος, ιδίως στα ομαδικά αθλήματα, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ και λιγότερο στ’ άλλα.
 |
| 16 |
 |
| 17 |
 |
| 18 |
 |
| 19 |
Αγαπητοί κύριοι,
Σας θεωρώ σαν επαΐοντες ιατρούς θεραπείας αυτού του τελευταίου Ελληνικού νοσήματος που η θεραπεία είναι πανεύκολη και αναγκαία, φθάνει να πάρετε τις αναγκαίες αποφάσεις.
Κατ’ αρχάς να επανέλθει ο κότινος στην όραση και αφή του κόσμου. Εννοώ ο κότινος το κλαδί ελιάς, επειδή είναιφύση αδύνατο να το κρατά κάθε αθλητής, ο κότινος σε μορφή φωτογραφίας–στάμπας, να πλαισιώνει το ύφασμα που μέσα να είναι γραμμένος ο αριθμός που φέρει κάθε Μαραθωνοδρόμος αθλητής όπως η φωτό Νο 17.
Αλήθεια, αφού ο βασικός στόχος όλων των αθλημάτων είναι η εμφάνιση, η απόδοση, το ρεκόρ όπως λέμε και η προσπάθεια για την ειρήνη, γιατί να μη συνοδεύει τον αριθμό κάθε αθλητή είτε ένας κότινος, είτε δυο κλαδιά ελιάς, όπως έχει η σημαία της Κύπρου, είτε ένα σκέτο απλό κλαδί ελιάς.
Κλαδιά ελιάς επιβάλλεται να μοιράζονται και να κρατούν όλοι οι παρευρισκόμενοι κατά μήκος του δρόμου της διαδρομής, που θα περάσουν οι αθλητές. Είναι γνωστό ότι οι θεατές ναι μεν κατεβαίνουν να απολαύσουν το θέαμα και να χειροκροτήσουν αυτούς που αγωνίζονται, αλλά όμως να μην ξεχνούμε ότι παρευρίσκονται για να συμμετάσχουν και στο έτερο και απώτερο σκοπό του αθλήματος, που είναι η πολυπόθητη ειρήνη.
Αφού λοιπόν όπως ανέφερα ανωτέρω είμαστε πάμπλουτοι σε δένδρα ελιάς, δε βλέπω το λόγο για τον οποίο λείπουν μερικά κλαδιά ελιάς από τους παρευρισκόμενους φιλάθλους.Ας θυμηθούμε ότι αγώνες Μαραθωνίου δρόμου γίνονται εκτός του κλασικού Μαραθώνα - Αθήνα και στην Κρήτη, την Κόρινθο, τη Μεσσήνη, τη Ρόδο, τη Λάρνακα και προς τιμή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Θεσσαλονίκη, σε μέρη δηλαδή που η ελιά ως φυτό καλλιεργείται.Εκεί θα έπρεπε μία απλή και εύκολη συνεργασία Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σχολεία και άφθονα κλαδιά ελαίας να επιβεβαιώνουν τα νοήματα του αθλητικού αγώνα, των ιδανικών της φυλής μας, και ότι είμαστε συνεχιστές ΤΩΝ.
 |
| 20 |
 |
| 21 |
 |
| 22 |
 |
| 23 |
 |
| 24 |
Το παγκόσμιο κίνημα που τρέχει να παρευρεθεί στους Μαραθωνίους δρόμους του Βερολίνου, του Βελιγραδίου, της Βιέννης, της Θεσσαλονίκης, του Μιλάνου, της Πράγας, της Νορβηγίας, της Βοστώνης, της Νέας Υόρκης, της Βαλένθιας, του Σικάγου, του Παρισιού, της Παταγωνίας, του Λονδίνου, της Κίνας, της Ουγκάντας, της Ανταρκτικής, ορθώς έχει ταυτιστεί ο αγώνας του Μαραθωνίου δρόμου από τους χιλιάδες αθλητές που ίσως να ΄ναι και εκατομμύρια που τρέχουν στους 800 Μαραθώνιους αγώνες που γίνονται παγκοσμίως και με το συμβολικό… μαραθώνιο που διανύει κάθε άνθρωπος στο διάβα της ζωής του.
Παράλληλα όμως γνωρίζει τη μεγάλη ιστορία μας που η νίκη των Ελλήνων επί των βαρβάρων, ήταν μία νίκη της ειρήνης, του ανθρώπινου πολιτισμένου γένους, επί των υπανάπτυκτων βαρβάρων Ασιατών. Αυτό εκτιμούν οι παγκόσμιοι μαραθωνοδρόμοι. Αυτό εκτιμάται παγκοσμίως από τους μαραθωνοδρόμους, που είναι η νίκη του πολιτισμού και της ειρήνης ενάντια στην υπανάπτυξη και υποδούλωση.
Η κίνηση αυτή του Μαραθωνίου δρόμου που συναρπάζει τα εκατομμύρια των αθλητών, τα εκατομμύρια των παρευρισκόμενων φιλάθλων, που δεν μπορούν να συμμετέχουν στην κοπιώδη διαδρομή, είναι όμως εκεί στα πεζοδρόμια του δρόμου της διαδρομής, σωματικά και πνευματικά, για να συμμετέχουν στην προσπάθεια της ειρήνης, διότι άμυαλοι ηγέτες δεν έπαψαν να γεννιούνται μέχρι των ημερών μας, που έσπειραν τη γη μας με εκατομμύρια άψυχα κορμιά. Εάν μέχρι στιγμής η ύπαρξη και η εμφάνιση του κλάδου ελαίας ήταν αναγκαία 10 φορές, σήμερα με τη συνεχή βία στα γήπεδα, με τη συνεχή βία στους δρόμους, με τη δημιουργία χιλιάδων πυρηνικών κεφαλών, έξυπνες βόμβες, τελειοποίηση των S400, τους υπερατλαντικούς πυραύλους, τα υπερηχητικά stealth, είναι 100 φορές αναγκαίος να μπει ο ειρηνικός κλάδος ελαίας σε όλα τα αθλητικά αγωνίσματα αρχής γενομένης από τα πλέον λαοφιλή αθλήματα, του ποδοσφαίρου, της καλαθοσφαίρισης, του στίβου, με πρώτο τον Μαραθώνιο, ακόμα και στα αυτοκίνητα της formula 1, ακόμα και στους αγώνες του σκι στο παγωμένο χιόνι. Απορώ πως δεν είχε μπει στα αεροπλάνα της ολυμπιακής αεροπορίας, που η λέξη συμβαδίζει με την ειρήνη. Ακόμα επιβάλλεται να τοποθετηθεί σε όλα τα άλλα αεροπλάνα, στα πλοία, στους σιδηροδρόμους, και γιατί όχι στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό το σύμβολο να είναι πανταχόθεν μπροστά του, ούτως ώστε ο άνθρωπος από μικρή ηλικία να γαλουχηθεί σε αυτή την ιδέα και να του γίνει κτήμα, ότι πρέπει στη ζωή του να προσπαθεί και να ενδιαφέρεται για την ειρήνη.Είμαι σίγουρος ακόμη ότι χρειάζεται ο κότινος να μπει και στην ελληνική Βουλή και μάλιστα στα σημεία κάτω από τα ξύλινα διάκοσμα που βρίσκεται ο πρόεδρος της Βουλής, στο βήμα του εκάστοτε ομιλητή, και κει που βρίσκονται τα μέλη της κάθε κυβέρνησης. Δηλαδή απέναντι στα βουλευτικά έδρανα (φωτο Νο 18). Ναι σε εκείνα τα άδεια και ανέκφραστα ξύλινα τετράγωνα καλό είναι να τοποθετηθεί το πλέον ωφέλιμο της χιλιόχρονης ιστορίας μας. Ο πολύχαρος κότινος. Πιστεύω εάν είχαν τοποθετηθεί από χρόνια, θα είχαν επηρεάσει τα βουλευτικά σώματα και να μην ήμασταν σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, λόγω συνεχούς διχόνοιας και καμιάς... πολιτικής εκεχειρίας.
Ας θυμηθούμε ότι το σήμα της αυτοκινητοβιομηχανίας Cadillac(κάντιλακ) από το 1902 έχει κότινο, όπως και το σήμα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μπαρτσελόνα το 1899. Ο κότινος, ο κλάδος, είναι τώρα το σύμβολο που πρέπει να έχουμε συνεχώς μπροστά μας.
Σε μια εκδήλωση για το μεταναστευτικό που οργάνωσε η ομάδα «Σάμος SOS» στη Σάμο, σε ένδειξη ειρηνικής αντιμετώπισης του θέματος, τα εκατοντάδες κλαδιά ελιάς που προσέφερα, έγιναν με χαρά αποδεκτά και τα κρατούσαν ευχαρίστως όλοι οι εκατοντάδες παρευρισκόμενοι από τον απλό διαμαρτυρόμενο Σάμιο πολίτη έως τον κ. δήμαρχο και τον κ. αντιπεριφερειάρχη. Ακόμη και τον παρευρισκόμενο ευρωβουλευτή κύριο ΝότηΜαριά, που τον βλέπουμε στην φωτό Νο.19 να κρατά κλάδο ελαίας.
Στηλέξη κράτος, κυβέρνηση, υπουργείο Αθλητισμού, Πολιτισμού Γεωργίας και άλλων υπουργείων, θα χαιρόμουν εάν έβλεπα για πολλούς και ποικίλους λόγους όλα αυτά τα χρόνια μια πρωτοβουλία και να έστελναν κλάδους ελαίας στις πόλεις των κρατών που δημιουργούν το ειρηνιστικό αυτό κίνημα μέσω του Μαραθωνίου δρόμου και συμμετέχουν χιλιάδες κόσμου και που φυσικά δεν έχουν ελιές όπως είναι η κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Σε αυτή την ελλιπή πράξη προσθέτω και μία άλλη ιδέα. Μήπως θα έπρεπε από την περιοχή της Αθήνας – Μαραθώνα – Ολυμπίας να φεύγουν οι κότινοι για τους πρωταθλητές του Μαραθώνιου δρόμου όπου και να γίνονται στους 800 τόπους της γης;
Βάζοντας τους κλάδους ελαίας πέριξ του αριθμού του κάθε αθλητή, ο αγωνιζόμενος συντοχρόνως αντιλαμβάνεται ότι πέραν της απόδοσης στο άθλημα, πέραν της προστασίας του εαυτού του και του αντιπάλου, πρέπει να συμβαδίσει με την ευγενή άμιλλα. Δηλαδή ειρηνικά και να δείχνει στους φανατικούς της κερκίδας ότι πρέπει να σκέφτονται αθλητικά και όχι φανατικά. Έτσι θα αποφευχθούν οι ποινές των σταδίων, βλέποντας άδειες κερκίδες από τις ακατανόμαστες πράξεις των φανατικών οπαδών – φιλάθλων.
 |
| 26 |
Στις εισόδους των γηπέδων να έχουν φυτευτεί ελιές και μάλιστα αιωνόβιες προς ένδειξη ότι η ιδέα του αθλητισμού σε συμπόρευση με την Ειρήνη, είναι γεννημένη σε αυτό το χώρο που λέγεται Ελλάδα εδώ και χιλιετηρίδες και θα πρέπει στο χώρο που εισέρχεται του γηπέδου, να τον θεωρεί χώρο ιερό, που θα πρέπει να τον εκτιμά και να το δείχνει δια της ειρηνικής συμπεριφοράς του. Τότε τα γήπεδα θα γεμίσουν από πραγματικούς φιλάθλους από οικογένειες, που αντιδρούν αυτή τη στιγμή με την απουσία τους, χάνοντας δυστυχώς από ενεργή δράση ένα μεγάλο αριθμό, οι λέξεις άθλημα και η συμβαδίζουσα ειρήνη.
Επειδή ο κλάδος ελαίας είχε καθιερωθεί ως σύμβολο της ειρήνης, και του αθλητικού ιδεώδες εκατονταετηρίδες πριν Χριστού γεννήσεως και είχε μεταφερθεί σαν ιδέα από τον στρατηλάτη εκπολιτιστή Μέγα Αλέξανδρο και είχε εμβολιάσει την ιδέα του αθλητισμού, του κότινου στους λαούς της Ασίας και τον οποίον είχαν αποδεχθεί και το βλέπουμε συχνά στα πολιτιστικά αρχαία ευρήματα των χωρών αυτών, έως τα σημερινά νομίσματά τους, είμαι σιγουρότατος ότι ουδείς σημερινός αθλητής των χωρών αυτών, ανεξαρτήτου θρησκείας, χριστιανός, μωαμεθανός, ιουδαίος θα δυσανασχετήσει, όταν ο αριθμός που φέρει η αθλητική του φανέλα, φέρει τον ειρηνικό κλάδο ελαίας ή ένα κότινο. Άλλωστε, είναι εμφανής η χαρά στα πρόσωπα των αθλητών από την Ολυμπιάδα του 2004 έως αθλητές του Μαραθωνίου δρόμου του χθες, ανεξαρτήτου θρησκείας, κράτους και χρώματος αθλητού,που παίρνουν ως έπαινο το μετάλλιο και ένα κότινο. Ακόμη ο αριθμός πλαισιωμένος από κλάδο ελαίας είναι μια πράξη αναγκαία και ωφέλιμη, τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον. Ο κάθε αθλητής που έχει μία φωτογραφία που έτρεξε σε ένα αγώνισμα και ας πάρουμε το μαραθώνιο, που συμετέχουν εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, παρόλο ότι είναι πλέον κοπιαστικός και κρατούν τη φωτογραφία σαν ανάμνηση – ενθύμιο, ότι έτρεξε, ασχέτως σε τι θέση κατετάγη, η φωτογραφία με το σημερινό τρόπο εμφάνισης, δείχνει απλώς το αθλητικό τμήμα που μπορεί να την ακολουθεί και ένας έπαινος ή ένα μετάλλιο χρυσό, ασημένιο, αργυρό. Όλα καλά που να θυμίζουν κάποιες ευχάριστες στιγμές. Όμως στην φωτογραφία λείπει το έτερο όφελος που είναι ίσως το σπουδαιότερο, ότι έτρεξε και για την ειρήνη. Όλοι βλέπουμε τις φωτογραφίες, που με τις φωτογραφίες αυτές με τον κότινο ή ένα απλό κλαδί ελαίας, τόσο εμείς όσο και οι απόγονοί μας θα ’ναι ευχαριστημένοι που οι πρόγονοι είχαν τρέξει, είχαν συμμετάσχει σε μια προσπάθεια για την ειρήνη.
Η επόμενη παρατήρηση είναι πάνω στην ανθοδέσμη που προσφέρεται στους νικητές. Αναμφίβολα η χειρονομία είναι μία πράξη αξιόλογη, την οποία εγκρίνω και επαυξάνω, μια που το βιοποριστικό μου επάγγελμα είναι η καλλιέργεια των ορχεοειδών και προσφάτως το Α.Π.Ε.Μ.Π.Ε με αρθρογράφησε ως τον καλλιεργητή που έφερε τις ορχιδέες στην Ελλάδα, πέρα των πολλών διακρίσεων που έχω στο διάστημα αυτό των 40 χρόνων καλλιέργειας. Όμως έχω να παρατηρήσω ότι από τις ανθοδέσμες, λείπουν 2-3 κλαδιά ελιάς ακόμη, που να θυμίζουν και να αυξάνουν το συμβολικά παράλληλο, που είναι στο άθλημα και η Ειρήνη. Όλες οι ανθοδέσμες της Ολυμπιάδας του 2004 εκτός μερικών ανθέων είχαν και πολλά κλαδιά ελιάς. Ήταν θαυμάσιες με πολλά νοήματα και ό,τι είναι καλό το διατηρούμε, το βελτιώνουμε και δεν το αλλάζουμε.
Δεν ήμουνα μόνο αθλητής στίβου, αλλά και ποδοσφαίρου. Πέρα από την ομάδα της Σάμου «ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ» που συμμετείχα, το δείχνω και με μια φωτογραφία ομάδας ποδοσφαίρου που συμμετείχα πριν μισό αιώνα. Άπαντες Έλληνες φοιτητές του Πανεπιστημίου Πίζας Ιταλίας, που το 1970 επί 42 φοιτητικών ομάδων, πήραμε την τρίτη θέση στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα (φωτό Νο 4). Αυτή η ομάδα έχει και μια ιδιαιτερότητα. Ήταν όλοι δημοκράτες και αντιστασιακοί έναντι μιας άλλης ομάδας, προωθούμενη και χρηματοδοτούμενη από το χουντικό καθεστώς της πατρίδας μας. Οι δημοκρατικοί-αντιστασιακοί φοιτηταί της φωτογραφίας, προέρχονταν από το ΚΚΕ Εσωτερικού – Εξωτερικού, από την Ένωση Κέντρου και από την Ε.Ρ.Ε. Είναι αυτοί που σήκωσαν και κράτησαν το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα στην οικτρά δικτατορία των απριλιανών συνταγματαρχών, αψηφώντας ποινές, φοβέρες, εκβιασμούς, όπως στέρηση συναλλάγματος, αφαίρεση διαβατηρίου κ.τ.λ. Μάλιστα αν και από τότε έχουν περάσει 50 χρόνια ουδείς, ποτέ, και για τίποτα ζήτησε ανταποδοτικά οφέλη. Ότι πράτταμε, είτε άθλημα, είτε αντιδικτατορική δράση, ήταν εθελοντικά και πατριωτικά και τα έξοδα από το φοιτητικό στέρημά μας.
Μεταξύ των σημερινών ενθαρρυντικών ενδείξεων, είναι το λογότυπο της GOOGLΕγια τα 120 χρόνια από τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896. Μία αξιόλογη πράξη εκτίμησης του κλάδου ελαίας, του συμβόλου του ελληνικού πολιτισμού, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες διαδικτυακών υπηρεσιών (φωτό Νο 20).
Επίσης το ότι τα παιδιά του Πειραματικού Αθηνών τίμησαν το ποδοσφαιρικό ίνδαλμά τους Ντέιβιντ Μπέκαμ, προσφέροντάς του κότινο ελαίας (φωτό Νο 21).
Ευτυχώς μέσα σ’ αυτή την απελπιστική και ομιχλώδη κατάσταση, στην παντελή απουσία του κλάδου ελαίας από εκεί, που θα έπρεπε να βρίσκεται, υπάρχει μία ελπίδα. Είναι το γραφείο του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, του κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου. Εκεί που υποδέχεται άπαντες τους καλεσμένους, που επί των ημερών του είναι παρών τόσο το ένζωο φυτό της ελιάς της Αθηναίας θεάς Αθηνάς, όσο και άλλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα του συμβολικού αυτού φυτού της ελιάς, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες Νο 22, 23, 24. Βασικότατο αυτό, διότι εύκολα λύνονται πολλά θέματα από αυτά τα υψηλόβαθμα γραφεία και μάλιστα, όταν ο κατέχων την ύψιστη αυτή θέση, είναι βαθύς γνώστης της ιστορίας και υπερασπιστής των Εθνικών συμβόλων.
Στην επίλυση αυτού του θέματος έχω να προτείνω και τα ακόλουθα, αφού το επάγγελμα μου δεν είναι μόνο να διακρίνει τις ασθένειες των φυτών, αλλά και να τις θεραπεύει.
1ον) Επειδή η οικογένειά μου κατέχει εκατοντάδες φυτά αιωνόβιων ελαιόδεντρων στη Σάμο και στην Αττικοβοιωτία, επειδή η οικογένειά μου και η επιχείρησή μου ως ΑΝΘ.Ε.Α. (Ανθοκομική Επιχείρηση Αμυρσώνη) πέραν της καλλιέργειας επί 10 στρεμμάτων ορχεοειδών από το 1979 αναπτύχθηκε και στην ανθοδετική, έχουμε να προτείνουμε και να προσφέρουμε δωρεά τους κότινους που θα λάβουν οι τρεις πρωταθλητές και στους 800 Μαραθώνιους δρόμους που γίνονται σ’ όλο τον κόσμο, φθάνει το ελληνικό κράτος να αναλάβει την αποστολή τους.
2ον) Σαν Έλλην πολίτης έχω το δικαίωμα, αλλά και σαν αθλητής που έχω ζήσει τον αθλητικό παλμό, να προτείνω στο ελληνικό κράτος για πολλούς και ποικίλους λόγους, να αποστέλλει κλαδιά Ελιάς στα κράτη που διοργανώνονται Μαραθώνιοι της Βόρειας Ευρώπης, εκεί που δεν ευδοκιμεί η ελιά. Ως αναφορά για το Μαραθώνιο στο Βερολίνο αναλαμβάνω προσωπικά να φύγουν από το χωριό μου το Κοκκάρι της Σάμου κλαδιά ελαίας για τρεις βασικούς λόγους: α) για να κρατήσουν οι κάτοικοι το σύμβολο της ειρήνης εκεί που πάρθηκαν οι αποφάσεις για δύο παγκόσμιους ολέθριους πολέμους, για να προλάβουμε τον τρίτο, που να μην ισοπεδώνονται Δρέσδες και θρηνήσουμε στα Καλάβρυτα και 80 άλλα ελληνικά ολοκαυτώματα από τους Ναζί και φασίστες. β) Να μην ξαναπαρθούν αποφάσεις λιτότητας σαν κι αυτές που ζούμε τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο. γ) Και όλα αυτά διότι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν συναφθεί στο χωριό μου το Κοκκάρι της Σάμου 20 γάμοι Γερμανίδων με ντόπιους κατοίκους. Έχουν αγοραστεί από Γερμανούς 20 οικίες,που διαμένουν 20 γερμανικές οικογένειες, που αυτό σημαίνει ότι έχουμε συνάψει ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, πέραν από τις χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται και παραθερίζουν στο Κοκκάρι στην τουριστική περίοδο Απρίλιο - Οκτώβριο. Και όσοι δεν γνωρίζετε το Κοκκάρι της Σάμου, σας πληροφορώ ότι έχει χαρακτηριστεί το 2017, το διαμάντι της Ευρώπης και ως ο υπ’ αριθμόν ένα τουριστικός προορισμός για τους Ευρωπαίους (φωτό Νο 26).
Και τέλος γιατί να ξεχάσουμε τον ίδιο τον ΣΕΓΑΣ (ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ)που ιδρύθηκε το 1897, και του οποίου το σύμβολό του είναι ο αγγελιοφόρος που κρατεί κλαδί ελιάς; (φωτό Νο 27).
 |
| 27 |
Γιακουμής Ιωάννου Αμυρσώνης
Γεωπόνος, πρώην πρόεδρος Κοινότητας Κοκκαρίου
Από την έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου